در حال حاضر هیچ مدرکی مبنی بر اینکه افرادی که یک بار به کووید19 مبتلا و بهبود یافته اند و دارای آنتی بادی هستند ، در معرض عفونت مجدد نمیباشند وجود ندارد.
هنگامی که برای اولین باربدن با عفونت روبرو میشود، نیاز دارد که به سرعت در برابر تهدید واکنش نشان دهد. بنابراین طی چند ساعت سیستم ایمنی ذاتی ما را فعال می کند. این سیستم سریع عمل می کند اما در معرض تهدید خاصی نیست.
حمله سیستم ایمنی ذاتی باعث می شود تا عفونت از طریق سیستم ایمنی تطبیقی پاسخی هدفمند اما کندتر در برابر عفونت ایجاد کند.
سیستم ایمنی سازگار برای مبارزه با عفونت آنتی بادی تولید می کند.
بدن انواع مختلفی از آنتی بادی ها را برای پاسخ به قسمت های مختلف ویروس تولید می کند. اما فقط بعضی از آنها توانایی جلوگیری از ورود ویروس به سلول را دارند. این “آنتی بادی های خنثی” نامیده می شوند.
طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی ، افراد پس از بهبود کویید19 ، در خون خود آنتی بادی مناسب را دارا هستند. اما به نظر می رسد برخی از افراد آنتی بادی های خنثی کمتری دارند
اما حتی اگر آزمایش خون وجود آنتی بادی های خنثی را تأیید کند ، به معنای این نیست که فرد از عفونت بیشتر مصون می ماند. به عنوان مثال ، حتی اگر آنتی بادی موجود باشد ، دارای مقادیر کافی جهت کارکرد مناسب ممکن است نباشد .
اکثر دانشمندان می گویند افرادی که به کووید19 مبتلا شده اند نسبت به ویروس ایمن تر هستند. آنچه آنها نمی دانند این است که آیا این حمایت چند ماه ، چند سال یا یک عمر ادامه خواهد داشت یا خیر.
سیستم ایمنی بدن با تولید آنتی بادی هایی که با مهاجمان مبارزه می کنند ، عفونت را از بین می برد. طیف وسیعی از عوامل ارثی و محیطی ، از جمله الگوهای رژیم غذایی و خواب ، به طور معمول بر قدرت و طول عمر آن دفاع ها تأثیر می گذارد.
عفونت ویروس ناشی از سرخک باعث مصونیت مادام العمر می شود. برخی دیگر ، مانند ویروس آنفلوانزا ، می توانند آنقدر سریع جهش پیدا کنند که ممکن است آنتی بادی های محافظ در طول مجدد مجدد آنها را تشخیص ندهند.
کرونا نسبت به ویروس آنفلوانزا جهش کندتری دارد. به همین دلیل محققان امیدوارند كه هرگونه مصونیت طبیعی ، یا واكسن ، از ماندگاری بیشتری برخوردار باشد. حتی اگر کسی دوباره بیمار شود ، محققان معتقدند که عفونت دوم ممکن است خفیف تر از اولی باشد.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالات متحده به این نتیجه رسیده اند که پادتن ها طی یک یا سه هفته پس از عفونت ایجاد می شوند.
با این حال پزشکان نظر قطعی ندارند ، زیرا داده های بلند مدت هنوز در دسترس نیست ،همچنین. دستورالعمل ها در سراسر جهان متفاوت است.
منابع:
